::: ทะเล-คลื่น-ใจ-เม็ดทรายในรองเท้า :::

::: ทะเล-คลื่น-ใจ-เม็ดทรายในรองเท้า :::

ฉันชอบทะเล ถ้านึกอยากไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวฉันเสมอคือทะเล แต่ก็ใช่ว่าจะมีโอกาสไปเที่ยวบ่อยตามที่ใจอยากเสียเมื่อไหร่, ทริปนี้ก็คิดไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วโน่น

ฉันชอบทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นทะเล ไม่ว่าจะเป็นผืนน้ำกว้างใหญ่, เม็ดทรายบนชายหาด, สายลมหวีดหวิวที่พัดมาจากใจกลางทะเล และเสียงคลื่นกระทบฝั่งเสียงดังซ่า

เมื่อมายืนอยู่เบื้องหน้าผืนน้ำที่กว้างไกลสุดสายตา ยิ่งตอกย้ำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเล็กจ้อยมาก เป็นแค่จุดเล็กๆแต้มบนผิวโลก จนค่อนไปทางไร้ตัวตน ความจองหองที่หอบมาจากกรุงเทพฯ ถูกทะเลบนเกาะล้านเบ้ปากใส่แบบไม่ใยดี, มึงก็แค่เศษเสี้ยวเล็กๆของโลกใบนี้อย่าได้มาผยองพองไฝ — คล้ายทะเลบอกฉันอย่างนี้

สามวันที่ฉันหย่อนตัวลงในทะเล ฉันเจอคลื่น โดยเฉพาะเช้านี้ที่คลื่นลมค่อนข้างแรง ฉันถูกคลื่นลูกย่อมๆซัดสาดไปมา แรกๆฉันซวนเซเพราะยังไม่ได้ตั้งหลัก แต่สักพักฉันก็รู้วิธีทรงตัวเพื่อโต้คลื่นที่ซัดเข้ามาไม่ขาดสายได้ดีขึ้น

เมื่อมองย้อน, ฉันก็เคยถูกคลื่นลมแห่งหน้าที่การงานตลอดจนคลื่นลมแห่งความสัมพันธ์ในทุกกรณีสาดซัดจนซวนเซ แต่เมื่อนานวันฉันก็รู้วิธีรับมือกับมัน เรื่องบางเรื่อง คนบางคนเราไม่ต้องทำอะไร แค่ปล่อยให้เวลาจัดการและจัดวางไว้ในที่ที่เหมาะที่ควรก็พอ — เวลาพิสูจน์ทุกอย่างและทุกคนได้เสมอ

เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังซ่าๆ แล้วกลืนหายลงไปในผืนทราย ก่อนที่คลื่นลูกใหม่จะม้วนตัวเข้ามาลูกแล้วลูกเล่า คลื่นบอกฉันว่า ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ทุกเรื่องนั่นแหละ เรื่องนี้จบ เดี๋ยวเรื่องนั้นก็มาแทนที่ คนนั้นไป เดี๋ยวก็มีคนใหม่มาทดแทน, กฎธรรมชาติมันก็เป็นแบบนี้ เก่าไปใหม่มา

เช้านี้ฉันเดินเลียบริมหาดด้วยเท้าเปล่า แต่เพราะเศษหินมีเยอะและทิ่มเท้าฉันจึงเปลี่ยนใจสวมรองเท้าแตะเดินเล่นในน้ำแทน น้ำเย็นดีฉันยังอยากเดินแช่น้ำต่อ แม้จะสวมรองเท้าแตะแต่ในเมื่อฉันยังเดินอยู่ในน้ำจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีทั้งเศษหินและเม็ดทรายที่ถูกคลื่นซัดเข้ามาตามรองเท้าและง่ามนิ้

ฉันยังคงเดินในน้ำต่อทั้งที่มีเศษหินและดินทรายทิ่มเท้าไปตลอดทางนั่นแหละ เพราะความสุขมีมากกว่าความหงุดหงิดใต้ฝ่าเท้า ก็ในเมื่อฉันอยากเดินในน้ำฉันก็ต้องยอมให้เท้าถูกทิ่มไปแบบนี้, ฉันเลือกแล้ว

บนหาดทรายสายชีวิตบางหาดก็เช่นกัน ในเมื่อเลือกแล้ว ฉันก็ต้องยอมรับให้ได้ แม้จะมีเรื่องไม่น่าอภิรมย์วนเวียนมาทำให้หงุดหงิดรำคาญใจ วันแล้ววันเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไม่ว่าจะเจอเศษหินเศษทรายทิ่มตำ ทั้งในแง่ตำเท้า และตำใจ ฉันก็ต้องยอมรับและหาวิธีอยู่ร่วมกับมันให้ได้

เพราะฉันเลือกแล้ว..

You might also like More from author