คืนนี้ฉันนั่งดูละครเรื่อง “สายโลหิต” เวอร์ชั่นศรราม-สุวนันท์ ที่ช่อง 7 นำมารีรันอีกรอบ (ออนแอร์ครั้งแรกเมื่อปี 2538), นั่งดูด้วยความดื่มด่ำตั้งใจแบบที่เคยทำเมื่อ 21 ปีที่แล้วสมัยอยู่ ม.2

ตอนนี้ฉันคิดถึงตัวเองในวัย 14 ปีที่นับวันนับคืนให้ถึงคืนวันศุกร์ไวๆเพื่อจะได้ดูละครเรื่องโปรดและชื่นชมนักแสดงในดวงใจ พอถึงคืนวันอาทิตย์ทีไรก็เร่งให้ถึงเช้าวันจันทร์เร็วๆเพราะจะได้เมาท์มอยกับเพื่อนหน้าเสาธง แล้วก็รอวันศุกร์ใหม่, วนลูปอยู่แบบนี้

ตอนนี้ฉันคิดถึงเพื่อนสนิทที่คุยกันออกรสทุกครั้งเมื่อโยนประเด็น “พี่ขุนไกร” กับ “แม่หญิงดาวเรือง” ลงกลางวงสนทนา, เราอิ๊อ๊ะเรื่องนี้กันได้ทุกที่ทุกเวลาประสาคนคอเดียวกัน

ฉันเป็นแฟนสุวนันท์ ส่วนเพื่อนเป็นสาวกศรราม เราถือหางนักแสดงคนละคน แต่เรามีความสุขและสนุกร่วมกัน, เรารัก “พี่ขุนไกร” และ “แม่หญิงดาวเรือง” ของเรา

ตอนนี้ฉันคิดถึงวัยเยาว์ในวันนั้นที่ชีวิตยังไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย นอกจากกิน นอน เล่น ทะเลาะกับเพื่อน ดีกับเพื่อน และเรียนหนังสือ

ตอนนี้ฉันเหนื่อยกับการเป็นผู้ใหญ่, ฉันคิดถึงวัยเยาว์ของตัวเอง…