ถ้าตัดตอนที่สาม (พรปีใหม่) ออกไป หนังเรื่อง “พรจากฟ้า” จะประทับใจมากกว่านี้ สองตอนแรกเขาทำมาโอเคดีแล้วมึงเสือกมากระชากอารมณ์แบบไม่ดูถั่วดูงาด้วยการนำเสนอแบบหนังตลกเกรดซีกับมุกต่ำตมโคตรแป้ก เละเทะเลอะเทอะสะเปะสะปะเสียจนกูนึกว่าหนังคนละเรื่อง อุตส่าห์ร้อยเรื่องเชื่อมโยงตัวละครแต่ละตัวจากทั้งสามเรื่องเข้าด้วยกันแต่เสือกมาทำเสียของตอนท้าย ขัดใจกูมากค่ะ ดวกส์!

คืองี้นะคะ ตอนแรก (ยามเย็น) ดีงามมากกก น้องนายคือทุกอย่าง คือพ่อของลูก คือลูกเขยของแม่ คือหลานเขยของยาย คือสิ่งมีชีวิตที่น่ากินตั้งแต่หัวจดเท้า หล่อทั้งตัวแม้กระทั่งเสียง อย่าว่าแต่มองหน้าแล้วน้ำเดินเลยค่ะ กูรู้สึกตั้งครรภ์ตั้งแต่น้องนายนั่งหันหลังตอนเปิดฉากแล้ว พอหันมาเท่านั้นแหละ กูแท้งแล้วท้อง ท้องแล้วแท้งจนอยากรีแพร์มดลูกให้รู้แล้วรู้รอด ส่วนวีโอเล็ตก็น่ารัก ร้องเพลงยามเย็นเพราะมากกก เสียงใสเวอร์ ชอบฉลากสลับตำแหน่งยืนช่วงร้องเพลงตอนท้าย น้ำตากูงี้ไหลเลยค่ะ #น้องนายในสูทแดงช่างน่ากินอะไรอย่างนี้คะลูก

ตอนสอง (Still on my mind) มิวคือสิ่งมีชีวิตชนิดชะนีที่ทำให้หนังน่าดูชม ทึ่งนางตั้งแต่เรื่องแฟนเดย์แล้ว เป็นนักแสดงที่สื่อได้หลายอารมณ์ ร้องไห้สวย หัวเราะแล้วโลกสดใส อยู่เฉยๆยังดูเพลินตาเลย ส่วนซันนี่ก็โอเค สดใสตามสไตล์เขาละ ฉากเต้นรำตอนท้ายคือดีงาม ถ้าตัดฉากพ่อพูดกับนางเอกออกไปจะไฉไลมากกว่านี้

ตอนสาม (พรปีใหม่) กูด่าไปตั้งแต่ย่อหน้าแรกแล้ว ไม่อยากเสียเวลาด่ามันไปมากกว่านี้ ส่วนตัวรู้สึกอิ่มกับสองตอนแรกแล้ว ตอนสามคือสิ่งน่ารำคาญที่ถูกยัดเยียดเข้ามาเพื่อให้หนังยาว 144 นาทีโดยไม่จำเป็น