Doctor Strange สนุกกว่าที่คิด CG เว่อร์วังอลังการ แต่เทคนิคบิดเวลาหลายคนคงเคยเห็นในหนังเรื่อง Inception มาแล้ว (ดูแบบ 3D แอบมึน) ฉากต่อสู้ฟาดฟันมีน้อย เนื้อหาค่อนข้างเน้นเรื่องรบรากับ “ภายใน” เช่น ความเชื่อ ศรัทธา ข้อกังขา และการเติบโตทางจิตวิญญาณของตัวละครมากกว่า (ใครอยากดูฉากแอ็กชั่นมันๆอาจไม่สาแก่ใจ)

เบเนดิกต์ คัมเบอร์แบตช์ เกิดมาเพื่อบทนี้ ทั้งอีโก้ โอหัง เกรียน เก่ง และตลก เขาเอาอยู่ ทิลดา สวินตัน ออร่ากระจายมาก แค่ยืนเฉยๆทำหน้านิ่งๆก็แผ่รังสีที่อยากกราบแล้ว เรเชล แมกอดัมส์ก็น่ารักสดใสและงามทะลุจอแม้จะโผล่มาน้อยฉากก็ตาม ส่วนนักแสดงคนอื่นๆถือว่าทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี — ยกให้ฉากที่หว่องฟังเพลง Single Ladies ของบียอนเซ่ เป็นฉากฮา เกรียน และน่ารักที่สุดในเรื่อง

ชอบการผสมผสานความเป็นตะวันออกกับตะวันตกที่ทำได้ค่อนข้างลงตัว (การรักษาร่างกายด้วยแพทย์แผนปัจจุบันกับการเยียวยาจิตวิญญาณด้วยความเชื่อและศรัทธาแบบตะวันออก) ชอบประเด็นอีโก้สั่นคลอนของพระเอกหลังเกิดอุบัติเหตุ ชอบที่เขาค่อยๆเรียนรู้ ปล่อยวาง และเติบโตทางจิตวิญญาณเมื่อก้าวเข้าสู่โลกเวทมนตร์ เพราะตระหนักรู้ว่าที่เขาเคยคิดว่าตัวเองเก่งและรู้เยอะตอนเป็นหมอนั้น แต่เอาเข้าจริงในจักรวาลนี้ยังมีอะไรอีกมากมายมหาศาลที่เขายังไม่รู้, นัยว่าถ้าอยู่แต่ในพื้นที่ของตัวเองเราจะคิดว่าเราเก่งเจ๋งสุดๆ แต่ถ้าออกไปดูโลกกว้างเราจะรู้ว่าตัวเองเล็กและรู้นิดเดียว

อีกประเด็นที่ชอบคือ คนเราช่วยเหลือคนอื่นหรือช่วยโลกได้หลายแบบ ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับวิธีเดิมๆที่เราเคยทำได้ดีเพียงเพราะเราถนัด ความดีมีหน้าตาหลากหลาย ไม่ได้มีรูปแบบตายตัว, ที่สำคัญคือความดีทำได้ทุกวันและทำได้ทุกคน

การก่นด่าคนอื่นว่าเลวแต่ไม่ทำห่าอะไรเลย ไม่ได้ทำให้เราเป็นคนดีหรอกนะจ๊ะ อย่างมากก็แค่แปรสภาพตัวเองให้เป็นคนเลวในอีกรูปแบบหนึ่งก็แค่นั้น

ถ้าความดีมีหน้าตาหลากหลาย ความเลวก็มีได้ไม่ซ้ำแบบเหมือนกัน…