ยอมรับว่าซื้อหนังสือ “ข้ามภพ ข้ามชาติ” มาอ่านเพราะทนเสียงลือเสียงเล่าอ้างในกระแสโซเชียลมีเดียไม่ไหว แถมยังติดอันดับ Bestseller ของทุกร้านและทุกเว็บ นอกจากกระแสปากต่อปากแล้ว ส่วนตัวคิดว่าสิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้น่าสนใจคือชื่อเรื่องและหน้าปก แต่พออ่านจริงๆก็ไม่ได้รู้สึกว่าปังเหมือนที่กระแสพยายามบิลด์มา (สังสัยคาดหวังมากเกินไป)

ที่เรียกว่า “หนังสือ” แทนคำว่า “นวนิยาย” ตามหมวดที่สำนักพิมพ์จัดไว้เพราะขณะอ่านไม่รู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้เป็นนวนิยาย ทั้งลีลาการเล่าเรื่องแบบทื่อๆของผู้เขียนที่ไม่ได้มีชั้นเชิงเรื่องภาษาละการวางพล็อต ออกแนวเล่าเรื่อยๆแบบเล่าสู่กันฟังเหมือนเวลาเราไปเจออะไรมาแล้วก็มาเล่าให้เพื่อนฟังหรืออัปลงเฟซบุ๊ก (จริงๆที่มาที่ไปของหนังสือเล่มนี้ก็เกิดจากการเล่าเรื่องลงเฟซบุ๊กของผู้เขียนเอง)

ผู้เขียนไม่ได้ยึดขนบของการเขียนนวนิยายแบบจริงจัง เหมือนพยายามทำแต่ไม่สุด เจตนาเล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวละคร แต่ก็ดันหลุดใส่มุมมองของพระเจ้าเข้าไป เป็นแบบนี้ตลอดทั้งเล่ม มีบางช่วงที่ใส่โทนจริงจังแต่ก็ยังไม่วายเล่น จึงทำให้ลดความน่าสนใจลงไปพอสมควร (แต่ก็เข้าใจได้เพราะ “ผู้เขียน” ไม่ใช่ “นักเขียน” มืออาชีพ แต่ถือว่ามีพื้นฐานการเล่าเรื่องได้น่าติดตาม พัฒนาอีกหน่อยคงเข้าฝักได้ไม่ยาก)

ข้ามภพข้ามชาติสะท้อนความรักความผูกพันระหว่างเพื่อน ที่แม้จะอยู่ต่างภพต่างชาติกันแต่สายสัมพันธ์ก็ยังโยงใยแน่นแฟ้น โดยเนื้อเรื่องเล่าถึงการกลับชาติมาเกิดของ “เอมอร” มาเป็น “อรวรรณ” เด็กสาววัยสิบกว่าในภพปัจจุบันที่พยายามตามหา “บัวคลี่” ในวัย 98 ปีเพื่อนรักในชาติที่แล้วที่ยังมีชีวิตอยู่ในภพนี้ ผ่านการนำทางของวิญญาณ “อมรศรี” เพื่อนรักในกลุ่มที่ตายตั้งแต่ยังเด็กแต่ไม่ยอมไปเกิด เพราะอยากให้เอมอรในร่างอรวรรณได้ทำตามสัญญาที่ยังติดค้างกับบัวคลี่เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่เสียก่อน

ถ้าตัดเรื่องลีลาการนำเสนอของผู้เขียนตามที่บ่นไว้ข้างบนออกไป ภาพรวมของเรื่องนี้ถือว่าโอเคและอ่านเพลิน แม้ผู้เขียนจะเล่าเรื่องเรื่อยๆ แต่ก็ทำให้เราอยากรู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไร และจบแบบไหน บางตอนก็ทำให้น้ำตาไหล ยิ่งตอนสุดท้ายสำหรับใครที่อ่อนไหวง่ายเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ได้เลย

หลายเสียงยังถกกันไม่เลิกว่านี่คือ “เรื่องจริง” หรือ “เรื่องแต่ง” แต่จุดชวนสังเกตคือตัวละครในเรื่องมีตัวตนจริง และเซ็ตฉากในเรื่องมาจากสถานที่จริง

เอาเป็นว่าอ่านเองเถอะค่ะ จะได้รู้และตัดสินได้ด้วยตัวเอง 🙂

ป.ล. เซ็ตถ่ายภาพนี้หลังหอพัก เพราะอยากให้อารมณ์หลอนๆตามโทนปก แลดูพยามยามเกิ๊น 555 ดวกส์!