“…มนุษย์อย่างเรา สัญชาตญาณการเอาตัวรอดทำงานได้ดีเสมอ แม้ว่ามันจะสร้างความเจ็บปวดให้ผู้คนที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์ก็ตามที…”

ในหนังสือ “Lonely Land ดินแดนเดียวดาย” ความเรียงลำดับที่สามของ jirabell (ต่อจาก “เราไม่ได้อยู่คนเดียวอยู่คนเดียว” และ “ความทรงจำอยู่ที่ไหน ความคิดถึงอยู่ที่นั่น”) นอกจากเขาจะส่งต่อความเหงาจับใจผ่านตัวอักษรภายใต้บรรยากาศเหงาจับจิตของฮ่องกงแล้ว เขายังปล่อยหมัดฮุกให้จุกและหมัดฉุกคิดให้เจ็บเป็นระยะ, อย่างเช่นย่อหน้าที่ยกมาข้างบน
…
จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม, บางครั้งเราก็ทำร้ายคนที่เรารักและรักเราทั้งโดยตั้งใจและไม่รู้ตัวเนาะ

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ