ความรักไม่มีเพศ ( 3 )
“ผมเป็นเกย์ครับ…”
ประโยคเริ่มต้นประโยคนั้นทำให้เราสองคนมีประเด็นคุยกันไปได้ถึงเช้า
คำสารภาพง่าย ๆ คล้ายเป็นกุญแจสำคัญเปิดประตูเหล็กบานใหญ่ที่กั้นเราไว้ให้ทะลุถึงกันได้
เขาอึ้งไปเล็กน้อย เมื่อฉันตอบกลับไปว่า…รู้แล้ว…
เขาถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้ว่า เขาดูออกง่ายขนาดนั้นเลยหรือว่าเป็นเกย์
ฉันค่อย ๆ อธิบายรายละเอียดที่ฉันค้นเจอและเริ่มตั้งข้อสังเกต เมื่อเราสนิทกันมากขึ้น…
ว่ามีอะไรบ้างที่เราเคยได้คุยกัน แล้วทำให้ฉันเพิ่มความมั่นใจขึ้นเรื่อย ๆ
พอฟังจบ…เขาก็ถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อรับรู้ว่าไม่ใช่เพราะท่าทีบุคลิกอย่างที่เขานึกกลัวหรอก…
ที่ทำให้คนภายนอกรับรู้ว่าเขาเป็น…
” Fin ” บอกว่าฉันเป็นคนสุดท้ายในทีมที่ได้ฟังคำสารภาพของเขา
เพราะฉันคือคนที่เขากลัวที่สุดว่าจะรับไม่ได้กับตัวตนแท้จริงที่เขาเก็บซ่อนไว้
“ทำไมจะรับไม่ได้ เกย์ก็ผู้ชายคนหนึ่ง เพียงแต่อ่อนไหวกว่า ละเอียดอ่อนกว่า
และเลือกที่จะรักผู้ชายด้วยกันมากกว่าที่จะมองผู้หญิงก็เท่านั้น
ไม่เห็นผิดตรงไหนที่ผู้ชายจะรักผู้ชายด้วยกัน ความรักไม่มีเพศซะหน่อย…”
คำว่า “ความรักไม่มีเพศ” สะดุดความรู้สึกเขาอย่างแรง
เขาทำเสียงทึ่งจัด เมื่อฉันเล่าแง่มุมความรักในแบบที่ฉันเชื่อมั่นเสมอมาให้เขาฟัง
“ผมไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนคิดแบบนี้มาก่อนเลย !”
ฉันหัวเราะ…ก่อนจะเล่าให้ฟังว่า…คนที่เริ่มต้นพูดคำ ๆ นี้ และทำให้ฉันศรัทธากับคำ ๆ นี้ก็คือ “ผู้หญิง” นะ
เขาอยากรู้ อยากฟัง…และคะยั้นคะยอให้ฉันเล่าเรื่องของ “ความรักไม่มีเพศ” ที่ฉันได้รับรู้มาอย่างสนใจ
“จริง ๆ นะ ไม่เห็นจะต้องกลัว หรือกังวลขนาดนี้เลย ในเมื่อความรักมันเป็นเรื่องความรู้สึก
มันแล้วแต่ว่าใจใครจะสัมผัสได้กับใจใคร ถ้าเอากันเฉพาะหัวใจ เฉพาะความรู้สึก
มันจะแยกไปเพื่ออะไรกันล่ะว่าต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้น หรือผู้ชายเท่านั้นที่ควรจะได้
ความรัก…มันก็คือความรัก…เอาแต่ตัวความรักล้วน ๆ มาคุยกัน โดยไม่เกี่ยวกับเรื่อง
ทางกายภาพที่ธรรมชาติสร้างมาให้ผู้หญิงคู่กับผู้ชาย ถ้าตัดเรื่องนั้นออกไป
ไม่เห็นมันจะผิดตรงไหน ถ้าใจเราจะไม่มีกรอบกั้นและกล้าที่จะรู้สึกลึกซึ้งกับคนเพศเดียวกัน”
ฉันพูดไปตามที่คิด…แต่คนฟังเงียบไปอย่างอินจัด…
“ผมไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อนเลย แล้วก็ไม่คิดด้วยว่าจะมีคนคิดแบบนี้ ผมได้ยินมาแต่ว่า
การเกิดมาเป็นแบบนี้ มันเป็นเรื่องผิดปกติ มันเป็นกรรม แล้วมันก็เป็นเรื่องทุเรศ ๆ
ที่สังคมไม่ยอมรับ ผมถึงต้องมีชีวิตแบบนี้ ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีคนมารัก มีแต่
ความทุกข์ไปวัน ๆ บางทีผมยังคิดว่าผมทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องเกิดมาเป็นเกย์
ต้องคอยทำตัวเป็นแมนหลอกคนเขาไปวัน ๆ ต้องอกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่เคยมีความสุข
อย่างที่คนปกติเขามีกีน ”
น้ำเสียงกดดันของคนพูด ทำให้ฉันอึ้งไป…ฉันเพิ่งรู้จักเขาจริง ๆ วันนี้เอง
นี่เป็นครั้งแรกที่เราคุยกันอย่างเปิดใจ…และเป็นครั้งแรก…ที่ฉันได้ยินน้ำเสียงเศร้า ๆ แบบนี้ของเขา
หนุ่มน้อยคนนี้…ไม่ได้มั่นใจตัวเองเหมือนพี่สาวกลุ่มนั้นที่ฉันรู้จัก…
การรักเพศเดียวกันของพวกเธอ…เปิดเผยมั่นใจ พวกเธอเข้าใจตัวเอง เข้าใจธรรมชาติของความรู้สึกนั้น
โดยไม่เคยเก็บมาเป็นปมด้อย เก็บมาเป็นปัญหาของชีวิตให้ต้องทุกข์ทรมาน
แต่ ” Fin ” ไม่ใช่…หนุ่มน้อยคนนี้เก็บกด สับสน เหงา และไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นเลยซักนิด
ที่ดีที่สุดที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้ก็คือ…เขากล้ายอมรับกับตัวเอง…และยอมรับกับ “เพื่อน” ได้อย่างเปิดใจในสิ่งที่เขาเป็น…
