ความรักไม่มีเพศ ( 2 )
วันแรกที่ฉันได้พบกับ “Fin” คือวันแรกที่ฉันได้เข้าทำงานในทีมงานใหม่ กับโปรเจกต์ใหม่ที่รับผิดชอบ
หนุ่มน้อยหน้าใสคนนี้…มีเครดิตเรื่องงานขึ้นชื่อนักในเรื่องของความคิดสร้างสรรค์อันเป็นเลิศ
แววตาเขาดูเขิน ๆ ตอนที่ยิ้มทักทาย…และพยายามสร้างความสนิทสนม
เขาอายุน้อยกว่าฉันแค่ปีเดียว…แต่บุคลิกกลับดูไม่เป็นผู้ใหญ่ซะจนฉันยอมยกตัวเองเป็น”เพื่อนรุ่นพี่” ได้อย่างไม่ขัดเขิน
ในสายตาฉัน…เขาดูไม่เป็นชายหนุ่ม…แต่ดูเป็น “หนุ่มน้อย” ที่สำอางเอามาก ๆ
“Fin” แต่งตัวเนี้ยบ หน้าตาอ่อนใส ดูเด็กกว่าอายุ แต่ก็ไม่ได้ออกอาการที่ทำให้ฉันรู้สึกมากนัก
ว่าหัวใจของเขา…ไม่ใช่ “ผู้ชาย” เต็มร้อย…ไม่หรอกมั้ง…อาจจะแค่….ผู้ชายขี้อาย…คนหนึ่งเท่านั้น
เราทำงานร่วมทีมเดียวกัน…และค่อย ๆ เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อย ๆ
แม้จะยังไม่สนิทกันมากมายถึงขี้นเปิดใจคุยเรื่องส่วนตัว แต่ที่ทำให้ได้รู้จักเขามากขึ้น…
ก็เพราะพี่ ๆ ในทีมคุยให้ฟังบ่อย ๆ ว่า ” Fin ” ไปร่วมสังสรรค์เฮฮาประสาผู้ชายกับเขาเสมอ
บางคนเล่าปนเอ็นดูว่า ” Fin ” เป็นผู้ชายขี้เหงา อ่อนไหว และดูเหมือนจะอกหักได้เดือนละหลาย ๆ รอบ
อืม…ดูเหมือนวุฒิภาวะจะไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่เท่าไรนะ…
ไม่มีอะไรเป็นสาระ…โอนเอนตามอารมณ์…เที่ยวไปวัน…ตกหลุมรักไปวัน ๆ …แล้วก็เหงาไปวัน ๆ
ฉันแอบคิดในใจ…เมื่อได้ยินเรื่องราวของหนุ่มน้อยคนนี้…และเห็นอาการเวลาที่เขาพูดคุยกับพี่ ๆ คนอื่น
ขณะเดียวกันก็เริ่มสะกิดใจนิด ๆ ด้วยละว่า…หรือหนุ่มน้อยคนนี้…จะเป็น………..
เพราะผู้ชายจริง ๆ เขาไม่ค่อยจะคุยเรื่องอารมณ์อ่อนไหวให้ใครต่อใครฟังกันมากอย่างนี้นี่นะ…
“Fin” ดูละเอียดอ่อนเกินผู้ชายปกติ…
หนังรักโรแมนติกหลายเรื่องทำให้เขาร้องไห้ เพลงเศร้า ๆ หลายเพลงทำให้เขาเหงาสุดหัวใจถึงขึ้นน้ำตาซึม…
เราชอบหนังประเภทเดียวกัน…ชอบฟังเพลงแนวเดียวกัน…
เรื่องหนังเรื่องเพลงจึงเป็นประเด็นที่เรามักหยิบมาคุยกันบ่อย ๆ และคุยกันได้ทีละนาน ๆ
ยิ่งฟังชื่อหนัง…ชื่อเพลง…ที่ทำให้พ่อหนุ่มคนนี้อินจัดถึงขึ้นเสียน้ำตา…ฉันก็ยิ่งสงสัย
ผู้ชายแบบไหนถึงจะอ่อนไหวได้ขนาดนี้นะ…แต่ฉันก็ไม่เคยพูด…และไม่เคยถามเรื่องนี้กับใคร
จนในที่สุด…ความสงสัยของฉันก็ได้รับคำตอบอย่างชัดเจนจากเจ้าตัว…
เมื่อเขาตัดสินใจสารภาพกับฉันทางโทรศัพท์อย่างชัดเจนว่า…เขาเป็น”เกย์”
