ความรักไม่มีเพศ(9)

คำพูดของ ” Fin ” ยืนยันในสิ่งที่ฉันเคยวิเคราะห์
และคุยกับเพื่อนคนหนึ่งในอินเตอร์เนตตามประสาคนที่เรียนจิตวิทยามาเหมือน ๆ กัน

ฉันรู้สึกว่า WEBBOARD ที่มีอยู่ตามเวบไซต์ต่าง ๆ
ก็ไม่ต่างอะไรกับห้องบำบัดกลุ่มทางจิตเวชที่คนไทยไม่ค่อยจะยอมรับ
และไม่เคยมีความคิดที่จะไปใช้ แม้ว่าตัวเองจะมีปัญหาหนักหนาสาหัสทางใจเท่าไรก็ตาม

อาจจะเพราะสังคมไทยมีความเข้าใจในเรื่องของจิตแพทย์ค่อนข้างน้อย…
คนที่ไปปรึกษาจิตแพทย์…มักถูกมองว่าผิดปกติทางจิต หรือไม่ก็ถูกสรุปว่า “บ้า” ไปง่าย ๆ
ทั้งที่จริง ๆ แล้วคนที่ปัญหาทางอารมณ์เพียงนิดเดียว…ถ้ามีโอกาสก็ควรไปนั่งคุยกับจิตแพทย์
เพื่อให้ตัวเองได้ระบายออก ได้บำบัดความกดดันทางอารมณ์ของตัวเอง เพื่อขจัดปัญหาให้หมดไปจากใจ

ใครเคยได้ดูหนังต่างประเทศโดยเฉพาะหนังอเมริกันบ่อย ๆ
คงได้เห็นภาพของตัวละครที่เดินหน้าเข้าพบจิตแพทย์เป็นว่าเล่น
ปัญหาทุกอย่าง…ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตสมรส คนติดเหล้า
เก็บกดเรื่องการเรียน ความรัก หรือเพียงแค่สับสนในตัวเอง
ทางออกแรกของคนอเมริกันส่วนใหญ่คือ…คุยกับจิตแพทย์ หรือไม่…ก็เข้าร่วมการบำบัดกลุ่มทางจิตเวช

สามีภรรยา…ที่มีปัญหาถึงขั้นคิดหย่าร้าง…
จะเข้าคุยกับจิตแพทย์เพื่อให้ช่วยแก้ปัญหาระหว่างกันและกัน
ที่บางครั้ง…ก็เป็นแค่เส้นผมบังภูเขา เป็นปัญหาทางบุคลิก
หรือปัญหาลึก ๆ ที่สืบเนื่องมาจากปมส่วนตัวของแต่ละคน
ที่กลับกลายมาทำให้การใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคน ไม่สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่นและมีความสุข

การพบจิตแพทย์…
ก็เป็นเหมือนการได้ระบายสิ่งที่ตัวเองรู้สึกออกมา…อย่างที่ตัวเองไม่เคยกล้าพูดให้ใครฟัง
เมื่อปัญหาที่เก็บกดอยู่ภายในถูกระบายออก ต่างคนต่างก็เข้าใจกัน มองเห็นปัญหาของตัวเองชัดเจนขึ้น

ในเรื่อง When a man love a woman ที่มีเม็ก ไรอัน แสดงเป็นภรรยาสาวที่ติดเหล้าอย่างหนัก
จนต้องไปเข้ารับการบำบัดที่ศูนย์บำบัด…แม้เธอจะได้รับการบำบัดจนหายดี จนเหมือนจะเลิกเหล้าได้

แต่ที่สำคัญหลังจากนั้น…คือคนที่อยู่ข้างเธอ…
สามีที่รักเธออย่างที่สุด ที่รับบทโดย แอนดี้ กราเซีย
ความรักที่มีมากมาย…ไม่อาจทำให้เขาเข้าใจปัญหาของภรรยา…
จนกระทั่งตัวเขาเอง ก้าวเข้าไปรับรู้การบำบัดกลุ่มด้วยตัวเอง

เม็ก ไรอัน ผ่านการบำบัดจากศูนย์บำบัด…แต่เธอก็ยังเข้าร่วมกลุ่มบำบัดอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อสร้างกำลังใจ สร้างความเชื่อมั่น ร่วมกับผู้มีปัญหาคนอื่น ๆ เพื่อใม่ให้เธอย้อนกลับไปดื่มเหล้าอีก

สิ่งที่เธอพูดในกลุ่มบำบัด คือสิ่งที่สามีของเธอไม่เคยรับรู้
ไม่เคยเข้าใจ…จนกระทั่งวันที่เขาเข้าไปร่วมนั่งฟังในกลุ่มบำบัดนั้น

กลุ่มบำบัด…คือสิ่งที่ทำให้คนมีปัญหาได้รับรู้ว่าปัญหาที่ตัวเองเผชิญอยู่…ไม่ใช่ปัญหาหนักหนาของตัวเองเท่านั้น
แต่ยังมีเพื่อนอีกมากมายที่ประสบปัญหาเดียวกัน และกำลังทุ่มเทพยายามที่จะแก้ปัญาเช่นกัน

พวกเขามาเพื่อเล่า…เพื่อฟัง…เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์…
บอกเล่าปัญหาความรู้สึกของกันและกัน บางคนมีปัญหาหนักหนากว่า…บางคนน้อยกว่า…
ปัญหาแต่ละปัญหามีที่มา มีปมแตกต่างกันไป แต่…พวกเขา…ต่างก็พยายามที่จะดิ้นรนต่อสู้ให้พ้นจากปัญหานั้น…
โดยอาศัยแรงสนับสนุนทั้งจากตนเองและคนรอบข้าง และเมื่อพวกเขาได้รับรู้ปัญหาของคนอื่น..
ได้เรียนรู้วิธีแก้ปัญหาของคนอื่น…พวกเขาก็พร้อมที่จะเป็นกำลังใจให้กันและกัน
คนที่เข้าร่วมกลุ่มบำบัดด้วยกัน…มักจะผูกพัน…และกลายเป็นเพื่อนที่เข้าใจกันและกันอย่างที่คนนอกไม่มีวันเข้าใจ

ฉันเคยผ่านการฝึกงานในกลุ่มบำบัดมาหลายรูปแบบ…
และรู้ดีว่าปัญหาของสังคมเรา…คือการที่ต่างพยายามปกปิดปมของตัวเอง
เพราะอายที่จะพูด อายที่จะถูกมองว่าเป็นโรคจิต…นี่เองทำให้ปัญหาทางใจ…ถูกเก็บกดอย่างไม่มีทางระบายออก

แต่อินเตอร์เนตดูเหมือนจะเป็นทางออกที่ดี…
เป็นเหมือนเก้าอี้ของ “กลุ่มบำบัด” ที่เปิดกว้างสำหรับคนมีปัญหาทุกรูปแบบ
เพราะ “กลุ่มบำบัด” ในโลกไซเบอร์ใบนี้…
มีเก้าอี้ที่แต่ละคนเลือกนั่ง เลือกคุยได้อย่างอิสระ โดยไม่ต้องเผชิญหน้า

ทุกคนสามารถเขียนถึงสิ่งที่ตัวเองรู้สึก สิ่งที่คิด
ปัญหาที่บอกใครไม่ได้ ทั้งที่อยากมีที่ปรึกษา อยากได้คำตอบ
ที่นี่…ทุกคนมีพื้นที่อิสระของตัวเอง…ที่สามารถระบายทุกอย่าง
เปิดเผยตัวตนได้เต็มที่อย่างที่ไม่เคยกล้าในโลกแห่งความจริง
เป็นที่ที่ทุกคนรู้จักกันด้วยความคิด…ด้วยความรู้สึก…พูดคุยผ่านตัวหนังสือได้ตามแต่ใจตัวเองต้องการ

อินเตอร์เนตอาจมีสิ่งไม่ดีแอบแฝงปะปน…
อาจมีผู้คนที่มองคนอื่นด้วยอคติส่วนตัว และพร้อมจะระบายสิ่งร้าย ๆ ในตัวออกมา
แต่หลายพื้นที่ในไซเบอร์สเปซแห่งนี้…ก็มีความเป็น “กลุ่มบำบัด” ที่ดี
ที่ช่วยให้ใครหลายคนผ่านปัญหาหนักหนาไปได้
บางที…ไม่ต้องเขียน…ไม่ต้องแสดงตัวตน…แต่แค่ได้อ่าน..ได้เจอข้อความของคนที่มีปัญหาเหมือนตัวเอง
ปัญหาหนัก ๆ ที่กดทับอยู่ในใจ…ก็ดูเหมือนจะค่อยคลายเบาบางลงไปแล้ว

ดูเหมือน ” Fin ” จะค้นพบเก้าอี้ของตัวเอง…
ในโลกไซเบอร์ใบนี้ที่ทำให้หัวใจของเขาผ่อนคลายและเป็นสงบแล้วเช่นกัน

” Fin ” ปลีกตัวจากเพื่อนฝูง ใช้ชีวิตในโลกส่วนตัวของเขากับบรรดาชาวเกย์ในอินเตอร์เนต
นั่งแชท นั่งคุยไอซีคิว นัดพบกับคนที่คุยกันถูกคอบ้างเป็นบางคราว
เจอคนน่ารักที่เขาชอบ แต่ไม่ชอบเขา…เจอคนที่ชอบเขา…แต่เขาไม่ชอบ…

ทุกอย่างวนเวียนผ่านไปผ่านมาอย่างปกติ…ราบรื่น…โดยไม่สามารถทำอันตรายจิตใจเขาได้อีกแล้ว

“ไม่รู้สิ ผมไม่ซีเรียสแล้วนะ เรื่องแฟนนี่ เจอก็ดี ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แต่ผมยังไม่เจอใคร
ที่ทำให้รู้สึกได้เหมือนที่รู้สึกกับติวเลย ผมว่านะความรัเนี่ย ถ้ามันจะมี เดี๋ยวมันก็คงมีเองแหละ
เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยเหงาแล้วล่ะ คุยกันไปเรื่อยกับคนนั้นคนนี้ เด็ก ๆ หลายคนก็มีปัญหาเรื่องเก็บกด
กลัวพ่อแม่รู้ มีปัญหากับเพื่อน ผมก็คุยกับเขาให้คำปรึกษากับเขาไป เอาประสบการณ์ที่ผ่าน ๆ มา
ไปเล่าให้เขาฟัง เอาสิ่งที่ผมเคยมีปัญหาและผ่านมันมาได้ ไปบอกเขาให้เขาลองเอาคิดเอาไปใช้
ซึ่งก็ทำให้เขาดีขึ้นนะ”

ฉันหัวเราะ…เพราะรายละเอียดคำแนะนำที่เขาเอาไปใช้กับบรรดาน้อง ๆ เพื่อน ๆ ชาวเกย์ที่มีปัญหาทั้งหลาย
ล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดของฉัน ทฤษฏีที่ฉันบรรยายให้ฟังไปแทบทั้งนั้น…

เพียงแต่มันลึกซึ้งและกินใจมากกว่าหลายเท่า…
เพราะคำพูดทุกคำของเขา…มันกลั่นออกจากประสบการณ์จริง กลั่นออกมาจากความเข้าใจ
และความรู้สึกที่แท้จริงของ “เกย์” ที่ผ่านทั้งชีวิตในด้านมืด ด้านสว่าง
และยังคงมีความหวังในชีวิต ในความรักอย่างเต็มเปี่ยม

ฉันแอบปลื้มอยู่ในใจ…เมื่อได้รับรู้ว่า…เวลาหลายปีที่ผ่านมา
ฉันไม่เพียงแต่ได้ช่วยเพื่อนคนหนึ่งที่เคยเต็มไปด้วยปมปัญหาในชีวิต และปิดตัวเองในทุก ๆ ด้าน…
แต่สิ่งที่ฉันทุ่มเทให้คำปรึกษา…ให้คำปลอบโยนด้วยมิตรภาพและความจริงใจทั้งหมดให้กับเพื่อนคนนั้น
กำลังได้รับการถ่ายทอด และส่งต่อไปเป็นกำลังใจ…ไปเป็นความรู้สึกดี ๆ ให้กับคนอื่น ๆ ที่มีปัญหา

ด้วยน้ำใจที่งดงามของ “เกย์ “คนนี้…
ที่สามารถข้ามผ่านความทุกข์แสนสาหัสของตัวเองมาได้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งและเปิดกว้าง

ตอนนี้…เขาเป็นทั้งที่ปรึกษา เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่…เป็นผู้คอยให้กำลังใจเพื่อนพ้องพี่น้องชาว “เกย์”
ที่ผ่านเข้ามาพูดคุยกับเขาทางอินเตอร์เนต โดยไม่ได้ใส่ใจหมกมุ่นกับเรื่องของตัวเองเพียงอย่างเดียวอีกต่อไปแล้ว

ฉันเริ่มรู้สึกว่า.. ” Fin ” ในวันนี้…มีความพร้อมอย่างที่สุดที่จะเป็นผู้ “รัก” และผู้ “ถูกรัก”
เขาพร้อมที่จะมีความรักและแน่นอน…เขาในวันนี้…ไม่ใช่ “คนที่รักไม่เป็น” อีกต่อไปแล้ว

นั่นล่ะ…เมื่อคนเรามีความพร้อม…เมื่อไรที่เราหยุดค้นหา..หยุดแสวงหา…
เมื่อไรที่หัวใจของเราสงบนิ่ง…และเปิดกว้างพอ…เมื่อนั้น…

“รักแท้”….ก็จะมาปรากฏอยู่ตรงหน้า โดยไม่รู้ตัว

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ

You might also like More from author