::: ไอศกรีมใจเย็น, เย็นใจที่ได้กิน :::

ทำงานที่นานมีบุ๊คส์มาจวนจะครบสามปีแล้วแต่ฉันแทบไม่รู้จักย่านหลังออฟฟิศที่ฉันทำงานเท่าไรนัก, เพิ่งมีโอกาสเดินสำรวจก็บ่ายวานนี้

หลังจากเหงื่อตกกีบกับมื้อเที่ยงที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าอร่อยข้างทางกลางซอยสุขุมวิท 31 แล้วเราก็มุ่งหน้ากลับออฟฟิศ ขณะเดินปาดเหงื่อเพราะอากาศอบอ้าวบวกกับกระไอแดดบ่าย ฉันจำได้ว่าใกล้กับพิกัดที่เราอยู่มีร้านไอศกรีมที่ได้ยินชื่อมานานว่าอร่อยเลิศแต่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาร้านเสียที, ฉันจึงชวนเพื่อนชะนีแวะไปชิมเสียหน่อย

ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวนิดเดียวเราก็เลี้ยวซ้ายก่อนจะพบว่าย่านนี้มีร้านอาหารสุดชิคเรียงรายตามไหล่ทาง ร้านที่ฉันหมายตาแทรกตัวอยู่อย่างเจียมตนแต่ก็สังเกตง่ายเพราะป้าย Jaiyen Cafe ที่ติดอยู่หน้าร้านสะดุดตา

ทันทีที่เปิดประตูร้านเข้าไป แอร์เย็นเฉียบพุ่งมาลูบไล้ผิวกายคล้ายปลอบประโลมจากแดดที่มีดีกรีความร้อนระดับหม้อทองแดงเดือดด้านนอก (พูดเหมือนเคยแช่นะยะ 555) พร้อมๆกับเสียงเพลงจังหวะคึกคักแหวกม่านอากาศมากระทบรูหูคล้ายยินดีต้อนรับเราเข้าสู่โลกของความเย็นใจและกาย บรรยากาศในร้านจัดได้น่ารักน่าดูชม ชวนให้เอนหลังผึ่งพุงนั่งเอกเขนกเมาท์มอยแกล้มไอศกรีมมากๆ ติดอยู่ที่ว่าเข็มบนหน้าปัดนาฬิกาบอกว่าถึงเวลาที่มึงต้องเข้ามาทำงานแล้วนะคะ ดวกส์! T_T

แต่อย่ากระนั้นเลย อุตส่าห์ดั้นไปเจอสวรรค์ย่อมๆทั้งทีมีหรือชะนีหิวโซอย่างเราจะปล่อยให้ความเย็นตรงหน้าลอยนวล หลังจากชวนเจ้าของร้านคุยพอหอมปากหอมคอแล้วเราก็เดินออกจากร้านพร้อมไอศกรีมรสที่คนขายเรคคอมเมนด์ว่าเด็ดดวงสรวงสวรรค ์(แถมแพงอีกต่างหาก สกู๊ป (ก้อน) ละ 60 บาทแน่ะค่ะมึง แต่คืออร่อยสมคำร่ำลือเลยรู้สึกว่าราคาสมเหตุสมผลไง)

วันไหนว่างๆกว่านี้เราคงมีโอกาสไปนั่งชิลหลังแดดร่มลมตกสักวัน, แต่การได้เดินตักไอศกรีมรสละมุนลิ้นกินแบบจนๆท่ามกลางแดดจ้าในย่านคนมีตังค์มันก็รู้สึกสนุกดีนะคะมึง#เอาอีกๆๆ