ย้อนไปเมื่อเดือนก่อน หลังแม่กลับจากเที่ยวสงกรานต์ที่ขอนแก่น เช้าวันที่ 18 เม.ย. แม่เล่าว่าขณะแม่กำลังจะเปิดร้าน มีลูกแมวหลงเพศเมียวัยน่าจะยังไม่ถึงเดือนดีเพราะตัวเล็กมาก นั่งร้องแอ๊ๆไม่เป็นภาษาแมวอยู่หน้าห้อง จนแม่จัดร้านเสร็จมันก็ยังไม่ไปไหน ซ้ำยังพันแข้งพันขาวนเวียนแม่อีกด้วย

แม่เดาจากภาษากายที่เจ้าเหมียวแสดงออก และเผลอนั่งจ้องตาแป๋วแหววไร้เดียงสาคู่นี้จนใจอ่อนกับความน่าเอ็นดู นางเลยฟันธงว่ามันขออยู่ด้วย เอากะแม่กูเสะ! 555 (ปกติแม่ก็ชอบแมวอยู่แล้ว แมวจรจัดแถวนั้นพุงกางเพราะนางคอยให้อาหาร) เมื่อตัดสินใจอ้าแขนรับแมวเหมียวตัวนี้เข้ามาสู่ประตูชีวิต แม่เลยเอาปลอกคอที่ซื้อไว้นานแล้วมาคล้องคอเจ้าเหมียวเพื่อแสดงให้คนผ่านไปมารู้ว่าลูกแมวตัวนี้มีเจ้าของ และตั้งชื่อเหมียวน้อยว่า “ถุงเงิน” (ก่อนหน้านี้แม่ก็เลี้ยงแมวหลงไว้ตัวนึงชื่อ “ไอ้ไข่” ตอนนี้เป็นหนุ่มเต็มที่จึงไม่ค่อยกลับร้าน)

ตอนนี้ถุงเงินน่าจะอายุราวสองเดือน ฟันแหลมได้ที่ ชอบแทะทุกสิ่งที่ขวางหน้า กินเก่งมาก (แม่บอกว่า “ถุงเงินตะกละเหมือนรุ่งเลย เห็นอาหารเป็นไม่ได้ พุ่งใส่อย่างไว” -*-) เล่นเหนื่อยแล้วก็นอนแถมขี้เซา แต่พอตื่นก็ไฮเปอร์บ้าพลังสุดขอบจักรวาล และชอบสำรวจโลกรอบตัวสมเป็นแมวเด็กพลังงานล้นเหลือ บทจะขี้อ้อนอ้อล้อก็ทำเราละลาย แม่ทั้งรักทั้งหลงชนิดหัวปักหัวปำ โลกของแม่สดใสและมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลย ฉันก็พลอยหลงรักถุงเงินไปด้วย

ก็ดูหน้ามันเสะ ไม่ใจอ่อนและไม่หลงรักยังไงไหว

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ