Manchester by the sea -1. – ไม่ใช่หนังดูสนุก แต่เป็นหนังดีที่มีความสนุกสอดแทรกอยู่เป็นระยะ ซึ่งความสนุกที่ว่านั้นมาตอนที่ “ลี” และ “แพทริก” สองอาหลานปะทะคารมกัน เป็นหนังที่ค่อนข้างเนือยตอนต้น และทำให้เราหมั่นไส้ ลี เจ้าหน้าที่ซ่อมประปาประจำอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง คือมันกวนตีน ซังกะตาย ปากหมา หาเรื่องชกต่อยชาวบ้านไปวันๆ

แต่เมื่อพี่ชายเสียชีวิตกะทันหัน ทำให้เขาต้องกลับไปดูแลหลานชายวัย 16 ปี ในเมืองที่เขาพยายามหนีมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา หนังก็ค่อยๆเผยปมในชีวิตของลีออกมาเรื่อยๆด้วยภาพแฟลชแบล็กสลับกับภาพในปัจจุบัน ตอนนี้แหละที่เราจะเปลี่ยนจากหมั่นไส้กลับมาเห็นใจและอยากเอาใจช่วยเขา

บทหนังเรียบง่ายและเรียลมาก หยิบยกเอาเรื่องราวของคนหาเช้ากินค่ำอย่างลีที่ใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆ ขณะเดียวกันก็พยายามหนีอดีตที่คอยหลอกหลอนอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก สิ่งที่ทำให้เราอินกับหนังคือความเป็นมิตรของบทที่ไม่ยัดเยียดฉากดราม่าและความเป็นธรรมชาติของนักแสดงที่ไม่ฟูมฟายบีบเค้นอินเนอร์จนเกินไป

หนังเรื่องนี้ได้เข้าชิงออสการ์หลายสาขา ทั้งนักแสดงนำชาย, นักแสดงสมทบชาย/หญิง, ผู้กำกับยอดเยี่ยม, ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และบทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยม อยากให้เคซีย์ได้รางวัลนำชาย เพราะเขาถ่ายทอดตัวละครออกมาได้อย่างมีมิติ ทั้งยังทำให้เราเชื่อว่าเขาเป็น loser ที่ระทมทุกข์จมอยู่กับอดีตสนิทใจ, แค่เขานั่งนิ่งๆเรายังสัมผัสได้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องแบกอะไรไว้ข้างในเยอะมากแน่ๆ

ประโยค I can’t beat it. สั้นๆ แต่ซ่อนอะไรไว้อะไรไว้เยอะมาก ไม่แปลกที่เราจะจุกตาม เป็นหนังอีกเรื่องที่เดินออกจากโรงแล้วยังวนเวียนอยู่ในหัว อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราเจอบททดสอบในชีวิตเยอะแบบลี เราจะรับมือกับมันยังไง