หนังเรื่อง 45 Years เจ็บ รัก เก่า (ชื่อไทยแม่งโคตรสปอยล์ 555 ดวกส์!) เป็นหนังดีที่ไม่ได้เหมาะกับทุกคน เพราะอุดมไปด้วยคนแก่ตั้งแต่ตัวเอกยันตัวประกอบ เล่าเรื่องเรียบเรื่อยชวนง่วง แถมเนื้อหาก็หนักและชวนอึดอัดตั้งแต่ต้นจนจบ, แต่เมื่อทั้งหมดที่ว่านี้มาอยู่รวมกันคือมันดีงามไง

ขอยกความดีความชอบทั้งมวลของหนังเรื่องนี้ให้บทและนักแสดงนำทั้งชายหญิง โดยเฉพาะป้าชาร์ล็อตต์ในบทเคทที่เพิ่งจับได้ว่าเจฟฟ์ผัวรักไม่ซื่อสัตย์ทางความรู้สึกก่อนถึงวันฉลองครบรอบแต่งงาน 45 ปีมาเพียง 5 วัน เพราะดันมีจดหมายแจ้งว่าพบศพแคทย่า แฟนเก่าของเจฟฟ์สมัยยังหนุ่มส่งมาที่บ้าน แล้วอีตาแก่เจฟฟ์ก็เสือกพร่ำเพ้อถึงแฟนเก่าทั้งก่อนนอนและหลังตื่น, ความอึมครึมคลุมเครือและอึดอัดจึงแผ่ไปทั่วอณูหนังตั้งแต่ต้นจนจบ

ประเด็นคือแฟนเก่าเจฟฟ์ตายห่าไปแล้ว อดีตก็ผ่านมานานแล้ว แต่ความทรงจำของผัวแกเหมือนเพิ่งตื่นตัว แถมทำงานอย่างแข็งขัน ซึ่งมันระรานจิตใจของเคตให้สั่นไหวถึงขั้นสุดไง, ศัตรูหัวใจไม่ใช่คนตาย แต่กลับเป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยมาตลอด 45 ปี — มันยากทำใจยอมรับก็ตรงนี้แหละ, ตรงที่เราคิดว่ารู้จักใครคนหนึ่งดีมาก แต่เอาเข้าจริงไม่รู้จักเขาเลย

ไม่แปลกใจเลยที่ป้าได้เข้าชิงรางวัลออสการ์สาขานำหญิง และกวาดรางวัลจากเวทีอื่นๆมาแล้ว คือป้าแสดงดีมาก เล่นน้อยแต่ได้มาก (ยิ่งกว่าเคต แบลนเชตต์ในแครอลอีก, นั่นว่าเทพแล้ว นี่เทพกว่า) ป้าแกถ่ายทอดบทเคทผ่านท่าทางและสีหน้านิ่งเงียบเป็นส่วนใหญ่ แต่นั่นยิ่งทำให้เรารู้สึกปั่นป่วนเพราะสัมผัสได้ว่าตัวละครทุกข์ระทมขนาดไหน

แม้เจ็บเจียนตายเพราะความคลางแคลงและเพิ่งรู้แจ้งว่าตลอด 45 ปีที่ผ่านมาเป็นแค่ “เงา” ของอดีตรักเก่าของผัว ทว่านางไม่ฟูมฟาย แต่เชื่อไหมว่ามันทำให้เราปวดใจจนน้ำตาไหลอยู่หน้าจอ เพราะป้าทำให้เราเชื่อสนิทใจว่ากำลังหัวใจสลายอยู่ข้างในภายใต้ความพยายามในการทำให้ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คือดีงามทุกฉากที่เป็นซีนอารมณ์ ฉากในห้องใต้หลังคาคือจุกมาก ป้าแค่เล่นทางสายตาแต่มันเจ็บจนจุก ฉากดีดเปียโนนี่สะพรึงมาก มันเหมือนเป็นสัญลักษณ์แทนการระเบิดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ข้างใน ฉากเต้นรำตอนท้ายเรื่องนี่พีคสุดแล้ว เป็นฉากที่ทั้งอึดอัดและโล่งใจ, อยากรู้ว่าเป็นยังไงต้องดูเอง

อ้อ คนที่เล่นเป็นผัวป้าก็เก่งนะ คือมาเต็มทั้งความน่ารำคาญ ความไม่อินังขังขอบกับความรู้สึกป้า และอื่นๆซึ่งช่วยส่งให้ป้าอินกับบทมากขึ้น

ถ้าป้าจะได้รางวัลออสการ์เราจะไม่กังขาเลย, จริงๆนะ