เห็นข่าวชะนีสันขวานถ่ายภาพผู้หญิงคนหนึ่งบนบีทีเอสแล้วเอาไปโพสต์ในเฟซบุ๊กตัวเองในเชิงหมิ่นหยาม และกรณีน้องนักเรียนหญิงถูกคนแอบถ่ายภาพตอนสะพายกระเป๋าที่มีตุ๊กตาตัวโตห้อยอยู่แล้วเพจหนึ่งนำไปโพสต์จนมีพวกเดนคนมาคอมเมนต์เชิงลวนลามทางเพศสำเร็จความใคร่บนมือถือ ซึ่งมันคือการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลแล้ว กูละอยากให้มีองค์กรลับคอยมากำจัดสวะสังคมพวกนี้ไปทำแบบที่มันทำกับคนอื่นจริงๆค่ะมึง

เอาให้หนักกว่าที่มันทำร้อยเท่า ให้มันอายจนต้องมุดแผ่นดินหนี เอาให้ทรมานถึงที่สุดจนเลยขีดคำว่าเจ็บปวด จนมันร้องขอความตายแทนการมีชีวิตอยู่ เหมือนตัวละครที่เสพติดเฟซบุ๊ก 10 คนจนไม่สนถูกผิดชั่วดี ขอแค่มีคนมารุมล้อมคอมเมนต์และกดไลค์สเตตัสของพวกมันก็พอ เช่น นักเรียนหัวรุนแรงที่ฝังตัวระรานคนที่เห็นต่างทางการเมืองในเฟซบุ๊กทั้งวัน, เน็ตไอดอลผู้มีปมเรื่องหน้าตาที่ใช้แอปเหลาหน้าหลอกแฟนเพจ, พระที่นัดแนะสีกามาสมสู่, สก๊อยเนรคุณที่เห็นคนที่เพิ่งเจอในเฟซดีกว่าแม่ และครูสาวสร้างภาพหากินกับหมาแมวจรจัด เป็นต้น อย่างในนวนิยายเรื่อง Phub: ถวิล ของภาคินัย สำนักพิมพ์โซฟาได้ยิ่งดี

ตอนถูกจับเข้าห้องถวิล (ห้องเล่นเกมเอาชีวิตรอดซึ่งจะพาย้อนรอยอดีตที่พวกมันเคยทำระยำตำบอนไว้) ต่อให้มันละล่ำละลักพูดว่าสำนึกผิดแค่ไหน หรือตอหลดตอแหลว่ารู้เท่าไม่ถึงการณ์อย่างไร แต่คนคุมกฎก็ไม่ใจอ่อนให้โอกาสมันแก้ตัว เพราะสิ่งที่มันทำแม่งเป็นสันดานฝังรากลึก และทำให้คนอื่นเดือดร้อน ต่อให้มันดิ้นเล่นเกมเพื่อหาทางเอาชีวิตรอดยังไง แต่สุดท้ายแม่งก็ตายห่าเหมือนหมาข้างถนน ตายด้วยวิธีต่ำตมที่สุด กูละอยากให้มีองค์กรนี้จริงๆ อีพวกนักเลงคีย์บอร์ดสันดานหมาไร้มารยาทและมีปมในชีวิตทั้งหลายจะได้หายไปจากโลกนี้ให้หมดเสียที

พวกมึงมีสิทธิ์อะไรถึงมาละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของคนอื่นแค่มีสมาร์ตโฟนในมือมึงคิดว่ามึงเป็นผู้พิพากษาชีวิตคนอื่นได้แล้วเหรอ สารเลว!

ป.ล. เชิงอรรถในหนังสืออธิบายว่า Phub ย่อมาจาก Phubbing มาจากคำว่า Phone+Snubbing แปลว่า การเมินเฉย ไม่สนใจคนที่อยู่ตรงหน้า ด้วยการใช้มือถือต่อหน้าคนคนนั้น เป็นศัพท์ที่บัญญัติขึ้นเมื่อเดือน พ.ค. 55 โดยกลุ่มนักภาษาศาสตร์ชาวออสเตรเลีย

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ