ถ้าใครอ่าน “บำเพ็ญตะกละ” (สนพ. BUN BOOKS) ผลงานจากโคนลิ้นและปลายนิ้วของจิราภรณ์ วิหวา อาจจะทำให้น้ำลายสอได้ เพราะเธอตระเวนกินอาหาร 12 เมนูที่ชื่นชอบและนำพิกัดร้านมาบอกต่อตั้ง 60 ร้าน, หญิงชายสายแดกควรสอยมาเป็นคัมภีร์สักเล่ม

เมนูที่เธอแนะนำกับร้านที่เธอบอกพิกัดไม่ได้เลิศหรูอลังการด้านดีไซน์หรือราคาแพงลิ่วจนต้องปาดเหงื่อเมื่อควักกระเป๋าจ่าย แต่มันคืออาหารง่ายๆร้านบ้านๆที่มีคุณค่าด้านปลายลิ้นและจิตใจสาวนักชิมซึ่งให้นิยามตัวเองว่า “ตะกละเกิร์ล” เช่น ร้านบะหมี่หมูแดงวังหลังศิริราชชามละสี่สิบ, ร้านข้าวมันไก่เลิศรสราคาสบายกระเป๋าย่านเจริญกรุง หรือต้มเลือดหมูน้ำซุปนุ่มชุ่มคอแถวพุทธมณฑลสายสี่ เป็นต้น

เสน่ห์ของหนังสือเล่มเล็กๆนี้คือลีลาการยั่วน้ำลายเราให้สอด้วยตัวอักษรที่น่ารักและสำนวนชวนอมยิ้มของนักเขียน บวกกับความอารมณ์ดีของเจ้าตัวยิ่งทำให้ฉันหลงรักตัวหนังสือของเธอได้ไม่ยาก, อ่านไปก็อิจฉาปนหลงรักไป คนอะไรวะเขียนหนังสือได้โคตรน่ารัก มีชีวิตชีวา และมีเสน่ห์เว่อร์ๆ

เปล่า, เธอไม่ได้มานั่งสาธยายสูตรการปรุงอาหารของแต่ละร้านให้เรานำไปฝึกทำตามแต่อย่างใด แถมไม่มีภาพอาหารมายั่วน้ำลายให้เตลิด นอกจากภาพวาดหน้าเปิดบทและป้ายชื่อแต่ละร้านที่อ้างถึง เธอแค่ใส่ใจเล่าในรายละเอียดของแต่ละเมนูที่เธอเล่าจนเราคล้อยตามยามละเลียดอ่านปานว่าได้ละเลียดกินไปกับเธอ

ความน่ารักอีกอย่างของหนังสือเล่มนี้คือจิราภรณ์ได้นำฉากชีวิตในขณะกินแต่ละเมนูมาฉายในแต่ละบทที่เขียนบอกเล่าให้เราฟัง, การได้ชิมฝีมือปรุงหนังสือของเธอตามอำเภอใจโดยไม่สนสูตรตายตัวจึงทำให้รสชาติงานเขียนเล่มนี้กลมกล่อมละมุนใจกำลังดี

ยิ่งถ้าได้อ่านไปถึงร้านที่เราเคยแวะไปกินด้วยแล้วอารมณ์ร่วมยิ่งมาเต็ม อย่างฉันเคยไปกินบะหมี่หมูแดงร้านสายไหมในซอยวังหลังฉันจะอินเป็นพิเศษ ความคุ้นเคยในความทรงจำมันโชยออกมาจากหน้ากระดาษเหมือนน้ำซุปหอมโชยมาเข้าจมูกตอนไปยืนรอเจ๊หน้ายักษ์เจ้าของร้านเหวี่ยงตาดุๆมาเวลาเราสั่งเมนูไม่รู้เรื่อง (กูเคยถูกเหวี่ยงเลยจำแม่นค่ะ ไม่ใช่อะไร T_T), อ่านจบก็นึกร่ำๆอยากตามรอยเธอตอนนี้เลย

อย่าว่างั้นงี้โง้นเลย, การกินอาหารรสชาติอร่อยลิ้นจนอิ่มพุงคือสวรรค์ของนักชิมเรื่องนี้ใครก็รู้ แต่การได้กินกับคนที่ถูกคอทั้งเรื่องกินและเรื่องคุยต่างหากที่ทำให้อาหารมื้อนั้นๆมันอร่อยและพิเศษยิ่งขึ้น, ประมาณว่ากินอะไรไม่สำคัญเท่ากินกับใครนั่นแหละ

สำหรับฉัน, มื้ออาหารที่ดีนอกจากจะทำให้อิ่มพุงแล้วควรทำให้อิ่มใจด้วย

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ