ช่วงนี้มีเรื่องเข้ามาทดสอบจิตใจค่อนข้างบ่อย “ต่อมอภัย” ถูกท้าทายหลายหนจนคล้ายดัดจริต ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่อย่างน้อยก็ได้พยายามแหละน่า โชคดีที่วันนี้ได้อ่านหนังสือ “กฎแห่งกระจก” (แหม…โลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญจริงๆเนาะ) ซึ่งพูดถึงเรื่องการให้อภัยได้น่าสนใจมาก ความตอนหนึ่งว่า…

“ให้อภัยไม่ได้” คือสภาพจิตใจที่ยึดติดกับอดีต และนึกเกลียดใครบางคนตลอดเวลา เมื่อใดที่เกลียดคนอื่นและ “ไม่ให้อภัย” เราจะรู้สึกไม่สบายใจ กระวนกระวาย และเป็นทุกข์ อาการนี้ทรทานมาก

ทุกคนมีสิทธิ์เลือกที่จะ “ให้อภัย” หรือ “ไม่ให้อภัย” ถ้ามีคนทำให้เราเสียใจ เราเลือกที่จะ “ไม่ให้อภัย” เขาได้ แต่นั่นหมายความว่าเราเลือกจมปลักอยู่กับอดีต และละทิ้งอนาคตที่อาจเปี่ยมความสุขไป

ในทางตรงกันข้าม ถ้าเราเลือกที่จะ “ให้อภัย” เลิกโทษว่าเป็นความผิดของใคร เราจะรู้สึกผ่อนคลาย เบาสบายทั้งร่างกายและจิตใจ ได้รับการปลดปล่อยจากความแค้นในอดีต และรู้สึกเป็นอิสระ

หลายคนอาจรู้สึกว่า “ถึงอย่างไรก็ให้อภัยไม่ได้” ก่อนอื่นคุณต้องให้อภัยตัวเอง ในทางจิตวิทยาเรียกสิ่งนี้ว่าการยอมรับตัวเอง

ยอมรับว่าคุณกำลังเจ็บช้ำ จิตใจของคุณกำลังบอบช้ำมาก แล้วให้อภัยตัวเองที่ให้อภัยคนอื่นไม่ได้ ถ้าคุณยอมรับตัวเองได้ จิตใจก็จะมีที่ว่างพอสำหรับการให้อภัยคนอื่น

การให้อภัยไม่ใช่การทำเพื่อคนอื่น แต่เพื่อตัวเราเองต่างหาก