“นกก้อนหิน” ก็คนมันรัก ต่อให้รอทั้งชีวิตก็รอได้
ทันทีที่อ่านนวนิยายเรื่อง “นกก้อนหิน” ของบินหลา สันกาลาคีรีของสำนักพิมพ์ไรท์เตอร์จบทำนบน้ำตาฉันก็พัง แค่สี่บรรทัดสุดท้ายมันกระทบใจได้ถึงเพียงนี้
นวนิยายโแมนติกดราม่าเรื่องนี้ว่าด้วย “ความรัก” และ “มั่นคง” ของหนุ่มไทยที่มีต่อสาวเกาหลี เวลาสี่ห้าปีที่จำต้องห่างจากสาวคนรักโดยขาดการติดต่อกันในทุกช่องทางอย่างสิ้นเชิงเพราะข้อตกลงบางอย่าง ทำให้เขาได้เรียนรู้อะไรมากมาย ชีวิตลำพังไม่เพียงถั่งโถมความทุกข์ระทม เครียดขึ้ง กดดัน เหว่ว้า เปลี่ยวเหงา และหนาวเหน็บเข้ากระหน่ำหัวใจของเขาเท่านั้น ทว่ามันยังทำให้เขารู้จักหัวใจตัวเอง และเห็นคุณค่าของการรอคอยด้วย ชอบประโยคนี้ที่สุด
“ต่อให้อีกสี่ปีก็แค่สี่ฤดู ฉันไม่ได้รอเธอนานกว่านี้”
อืม…ก็คนมันรัก ต่อให้รอทั้งชีวิตก็รอได้ เพราะถึงยังไงโลกนี้ก็มีแค่สี่ฤดู…
