ฉันเคยเห็นหน้าฌอห์ณ จินดาโชติในทีวีแวบๆหลายครั้ง รู้เขาเป็นดาราและเป็นน้องชายของ พลอย จินดาโชติ แต่ไม่ได้ติดตามผลงานจริงจัง คิดว่าเขาก็คงเหมือนดาราวัยรุ่นทั่วไป จนฉันได้อ่านหนังสือ Present Perfect เพราะวันนี้…ดีที่สุดแล้ว ของสำนักพิมพ์ a book ผลงานเขียนจากปลายปากกาของเขาเอง ทำให้ฉันมองฌอห์ณในมุมใหม่

ความจริงหนังสือเล่มนี้ไม่ได้เลอเลิศขนาดที่จะยกขึ้นหิ้งหรอกนะ ภาษาเขียนของเขาก็ตรงๆทื่อๆประสานักเขียนมือใหม่ แต่มีเสน่ห์ตรงที่มันแฝงความหนักแน่นแบบแมนๆไว้ทุกบรรทัด ที่แน่ๆผู้ชายคนนี้เป็นคนอบอุ่นและรักครอบครัวมาก (แม่และพี่สาว)

การถ่ายทอดสิ่งใกล้ตัวที่เคลื่อนไหวบนโลกรอบกายในมุมมองของคนวัย 27 ปีเช่นเขาน่าสนใจไม่น้อย บางตอนเขาโยนคำถามให้ผู้อ่านร่วมค้นหาคำตอบ บางบทเขาทิ้งประเด็นให้ผู้อ่านใคร่ครวญ บางหัวข้อเขาก็จบบรรทัดแบบชวนจุก ฉันชอบหลายๆเรื่องที่เขาเล่า แต่ชอบเรื่อง “โลกนี้ไม่มีคนเลว” เป็นพิเศษ เพราะฉันเคยเป็นทั้งผู้ตัดสินสิ่งรอบตัวและเฮโลตามเสียงส่วนใหญ่ ทั้งยังเคยถูกพิพากษาจากคนรอบข้างด้วยความไม่รู้จริง ความตอนหนึ่งว่า…

“กฎตายตัวของความดี-เลวคือการที่บอกว่า ดำเท่ากับเลว ขาวเท่ากับดี ผมว่าไม่น่าใช่ เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะมีกฎตายตัวเพื่อเอามาใช้พิพากษาใคร คนเราชอบตีตราค่าสิ่งต่างๆตามความรู้สึกของเราเอง และตามมาตรฐานที่สังคมตัดสิน…สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าผีก็คือคน คนที่ช่างติติงและตัดสินสิ่งต่างๆด้วยความไม่รู้ ทั้งยังไม่รู้ว่าคำติติงนั้นมีผลทั้งคุณและโทษ”

ถ้าคุณชอบอ่านความเรียงแล้วละก็ หนังสือเล่มนี้เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว แนะนำค่ะ

คุยกันตรงนี้เลยค่ะ